Wensen van werkenden veranderen, maar veel dreigt na de verkiezingen bij het oude te blijven
26-09-2023
89
Het kabinet is gevallen en veel politieke kopstukken, inclusief premier Mark Rutte, kondigden hun vertrek uit de politiek aan. Op partijniveau lijkt zich een aardverschuiving in het politieke landschap af te tekenen, onder andere met de komst van de BBB en NSC. En wat te denken van de fusiepartij PvdA/GroenLinks? Nieuwe tijden lijken op komst, maar de grote vraag is wat er écht gaat veranderen.
Dat vindt Brigitte van der Burg, Voorzitter NBBU.
In veel verkiezingsprogramma’s zie je geen echte verandering van beleid. Oude mantra’s – meer vaste banen en het beprijzen, reguleren, beperken en deels verbieden van flex en zzp – voeren de boventoon. Een opeenstapeling van maatregelen moet dit voor elkaar krijgen. Het socialezekerheidsstelsel wordt niet gemoderniseerd, maar werkgevers krijgen nog meer verantwoordelijkheden voor hun werknemers.
Werkenden zelf worden bij veel partijen in de mal van de vaste baan gedrukt, onder het mom dat dat in hun behoefte voorziet en hen gelukkig maakt.
Hoe komt het dan dat keer op keer uit onderzoek blijkt dat zzp’ers gelukkiger zijn dan werknemers met een vaste baan? Waarom kiezen werkenden in het onderwijs liever voor een uitzendbaan? Waarom dringt het niet tot politieke partijen door dat de wereld veranderd is en dat de wensen van werkenden veranderd zijn? Dat zij zelf meer regie willen. Dat zij zelfs deels dankzij nieuwe technologieën hun werk kunnen doen waar ze maar willen als er maar een internetverbinding is.
Werkenden verwachten meerdere loopbanen te hebben als werknemer, ondernemer en als flexkracht. Een vaste baan voorziet daar maar ten dele in.
Wie wil er met deze verschillen tussen realiteit en politiek voorstellingsvermogen na de verkiezingen nog werkgever zijn, met name in het mkb? Het werkgeverschap wordt meer en meer belast met verantwoordelijkheden voor het welzijn van de werknemer. Prima dat het welzijn van werknemers (of liever: werkenden) hoog op de agenda staat, maar waarom moet de werkgever dat steeds vaker regelen? Waar is de overheid? Of de werknemer of werkende zelf?
In Nederland is een mkb-werkgever iemand die geregeld hetzelfde MBO-onderwijs heeft gevolgd als (een deel van) zijn werknemers. Deze werkgever kan niet alleen alle verantwoordelijkheden en risico’s voor zichzelf dragen, maar ook veelal voor zijn werknemers. Zijn werknemers, met name degenen met hetzelfde opleidingsniveau en dezelfde achtergrond, kunnen dat kennelijk niet en steeds minder? Vindt de politiek dat logisch, rechtvaardig? Ik vind van niet.
Het ondernemerschap wordt steeds meer ontmoedigd door verstikkende regeldruk. Ondernemers en bedrijven zijn steeds meer de pinautomaat waaruit de samenleving tapt. Een mkb-ondernemer met maximaal 10 personeelsleden – dat zijn de meeste bedrijven in Nederland – kan al deze regels met de beste wil van de wereld niet meer bijhouden. Maar hij zal wel moeten, om de kost te verdienen, om zijn werknemers te kunnen betalen en om via de belastingen en premies de overheidsuitgaven te dekken!
Het is zorgelijk dat geld verdienen, innoveren, maatschappelijk bijdragen door wijken, dorpen en steden leefbaar te houden als vanzelfsprekend wordt gezien en niet iets om te koesteren. Achteruit kijken, regelzucht en de focus op het verdelen van de koek motiveert niemand, werknemers niet, werkgevers niet en ondernemers niet. Zo creëer je geen nieuw elan.
De verkiezingen zijn in aantocht. De realiteit wijkt af van de voorstelling die partijprogramma’s schetsen. Komt er onder een nieuw landsbestuur eindelijk een verandering in cultuur? Of kijkt het in de achteruitkijkspiegel naar de arbeidsmarkt, naar werkenden, naar werkgeverschap en naar ondernemerschap? November zal het uitwijzen.
Bron: NBBU, 18 september 2023